Համահայկական ցանկացած նախաձեռնություն իրագործելի է, եթե առկա է բավարար տնտեսական հենք։ Այստեղ է, որ օրակարգ է իջնում համահայկական տնտեսական ներուժի ընդլայնման հարցը։ Առաջնահերթ պետք է ՀՀ պետական քաղաքականությամբ հաղթահարել երկրի արտաքին առևտրաշրջանառության բացասական հաշվեկշիռը՝ ներդնելով «իմպորտափոխարինման» հատուկ քաղաքականություն։

Այն ամենն ինչ անհրաժեշտ է Հայաստանին ու հայությանը պետք է արտադրվի Հայաստանում կամ Հայկական սփյուռքում, այն պետք է առնչվի տնտեսության բոլոր ոլորտներին։ Մենք ոչ թե պետք է կենտրոնանանք միմյանց հետ մրցակցելու վրա, այլ պետք է միասնաբար մեր տեղը գրավենք համաշխարհային շուկայում, այնպիսի արտադրություն տանք ու այնպիսի ծառայություններ մատուցենք, որ մրցունակ լինենք համաշխարհային շուկայում։ Այսպես քայլ առ քայլ պետք է գրավենք նոր շուկաներ՝ ամեն կերպ նպաստելով հայկական կապիտալ ունեցող ընկերությունների զարգացմանը։ Այդ գործին պետք է կարողանանք ներգրավել բոլոր հայերին՝ ըստ իրենց ունակությունների ու հնարավորությունների։